مصرف میزان کربوهیدرات در رژیم های غذایی افراد به موارد متفاوتی بستگی دارد که در اینجا به چند مورد آن می پردازیم.

به طور مثال دونده ای را تصور کنید که باید مسافتی طولانی را طی کند، این افراد باید از نوعی رژیم غذایی به نام بارگیری کربوهیدرات پیروی کنند که به منظور افزایش موقتی ذخایر گلیکوژن در عضلات ورزشکاران استقامتی و با هدف آمادگی، هنگام رویارویی با اتفاقی دور از انتظار است. البته در این نوع رژیم باید کربوهیدرات های پیچیده در غذاهای نشاسته ای مثل پاستا و یا سیب زمینی مصرف شود. اما هنگام شرکت در مسابقاتی مانند دوچرخه سواری، شنا و...باید از کربوهیدرات های ساده مثل میوه ها و شیرینی ها استفاده شود، البته نه به صورت مستقیم مثل (آب نبات، عسل)، چون باعث کاهش آب بدن می شود. این افراد باید نوشابه های ورزشی شیرین مصرف کنند که علاوه بر انرژی زا بودن، مایعات را هم به بدن می رساند.

برخی افراد هم به ناراحتی هایی ناشی از مصرف کربوهیدرات مبتلا هستند. برای نمونه بدن فرد مبتلا به دیابت نوع یک (وابسته به انسولین) انسولین کافی، یعنی هورمون مورد نیاز برای رساندن گلوکز تولید شده از کربوهیدرات ها به سلول های بدن، را تولید نمی کند. در نتیجه گلوکز در خون خون باقی می ماند تا از طریق کلیه ها دفع شود. به همین دلیل یکی از روش های تشخیص این بیماری اندازه گیری میزان قند خون موجود در ادرار است.

خوردن غذاهایی که دارای قند های ساده هستند، سریع تر از غذاهایی که دارای کربوهیدرات های پیچیده تر یا پروتئین هستند، قند خون را بالا می ببرد. افزایش قند خون سبب تولید انسولین می شود که خود باعث کاهش قند خون شده. به همین دلیل به افرادی که قند خون آن ها پایین تر از حد طبیعی است توصیه می شود شش وعده غذا در روز بخورند تا قند خون شان در سطح ثابتی باقی بماند و همچنین در غذای آن ها قند های ساده کم تر باشد و یا اصلا وجود نداشته باشد تا باعث کاهش تولید انسولین شود.

برخی دیگر از افراد قادر به هضم و جذب کربوهیدرات نیستند، زیرا آنزیم های ضرروری برای شکستن پیوند قند کربوهیدرات را ندارند. به طور مثال افرادی که دچار کمبود و یا فقدان آنزیم لاکتاز هستند نمی توانند لاکتوز (قند شیر) که نوعی کربوهیدرات ساده دو واحدی است را به واحد های سازنده ی خود، یعنی گالاکتوز و گلوکز تبدیل کنند. به همین دلیل مقدار زیادی از لاکتوز هضم نشده در دستگاه گوارش آن ها باقی می ماند. باکتری هایی که در روده زندگی میکنند این قند های هضم نشده را تخمیر کرده که سبب تولید گاز، نفخ و دل درد می شود. این افراد باید مصرف فراورده های لبنی قابل هضم مثل دوغ، ماست و یا پنیر را استفاده کنند که از قبل باکتری های مفید لازم برای تخمیر به آن افزوده شده و یا اینکه باید از شیر و پنیر بدون لاکتوز استفاده کنند.

بنابراین افراد بر اساس نوع فعالیت و یا داشتن بیماری های مختلف میزان مصرف کربوهیدرات شان متفاوت است.